Jonge vrouw met klassiek autisme heeft baat bij Tomatis luistertherapie

De ervaring van de moeder van Maud
Anderhalf jaar geleden hebben wij voor het eerst de luistertherapie ingezet voor onze (toen 20-jarige) dochter, die klassiek autisme heeft. Zij leefde erg in haar eigen wereldje, kon wel (oog)contact maken met ouders, zus en een enkele begeleider maar op anderen reageerde ze vrijwel niet. Ook sprak ze vrijwel niet. Daarnaast was ze erg passief: haar dagelijkse routines werden geregeld door ouders/zus/begeleider en ze nam vrijwel geen initiatief, behalve dan (soms) zich aankleden voor een activiteit die zij zelf erg leuk vond (bijvoorbeeld schaatsen). Ook maakte ze weinig keuzes; ze koos bijvoorbeeld niet zelf wat ze op haar boterham wilde maar kopieerde iemand die aan tafel zat (en feilloos!). En blanco kleurboeken liet ze altijd links liggen, ook als daar voor haar bekende figuren (Bert/Ernie) in stonden – ze kleurde alleen als er een voorbeeld naast stond. Doordat ze weinig contact maakte en door haar passiviteit was ze erg afhankelijk van haar laptop, waar ze graag filmpjes op keek. Hoewel ze van jongs af aan sterk was in puzzels maken en Lego leuk vindt, nam ze geen initiatief om dat zelf te doen, maar richtte zich enorm op haar laptop.

We hebben zowel de begin- als de vervolgmodules gedaan en het eerste zeer positieve gevolg was dat ze minder afhankelijk van haar laptop werd.

Tijdens de luistersessies (1 uur en 20 minuten, dagelijks, 14 dagen) deed ze namelijk andere dingen: stickerboeken, woordzoekers, Lego in elkaar zetten, puzzels, kleine verfwerkjes, strijkkralen, verbind de puntjes, kleuren op nummer. Allemaal dingen die ze ‘gewoon’ kan, maar niet uit zichzelf deed. Al vrij snel na afloop van de eerste module toonde ze vaker interesse in deze dingen en kon ze zich prima vermaken voor langere tijd met bijvoorbeeld woordpuzzels. Kennissen en familie die haar langere tijd niet gezien hadden viel het bovendien op dat ze meer relaxt was in een groep mensen en dat ze hen meer aankeek.

Overigens: 1 uur en 20 minuten lijkt misschien lang, maar dat heb ik alleen de eerste paar dagen zo ervaren – toen zat ik letterlijk naast haar om werkjes aan te bieden. Al snel deed ze gewoon haar eigen ding: dus legde ik allerlei materiaal op tafel en koos ze zelf waar ze mee aan de slag ging en kwam ik af en toe even kijken hoe het ging. Aan het eind van de eerste module pakte ze zelf de apparatuur om de sessie te starten.

Tijdens en na de tweede module begon ze op regelmatige basis meer initiatief te nemen: ze legt nu consequent zelf haar kleding neer voor de volgende dag (ook voor de dagen waar geen duidelijke routine is), pakt zelf regelmatig een sticker- of kleurboek of woordzoeker en kleurt nu ook zonder voorbeeld. Ook vanuit de dagbesteding krijgen we voorbeelden dat ze dingen uit zichzelf had gedaan. Het eigen initiatief neemt soms hilarische vormen aan, toen ze laatst de klokken 2 uur vooruit gezet had zodat ze minder lang hoefde te wachten op haar favoriete activiteit. Of toen ze een paar dagen na Kerst op haar eigen wijze hielp met opruimen (allerlei kerstaccessoires werden resoluut en niet zachtzinnig in de schuur gedeponeerd – dit alles zonder overleg en/of aankondiging).

Haar spreken is een klein beetje vooruit gegaan, maar in haar geval is iedere vorm van vooruitgang al fijn. Ze zegt bijvoorbeeld iets vaker woorden die passend zijn in een situatie en ze spreekt iets duidelijker. 

Marion, moeder van Maud

Navigatie

Terug naar ervaring van klanten met luistertherapie 
Terug naar mijn praktijk